مظفریان
مظفریان | ||||
پادشاهی | ||||
|
||||
قلمرو مظفریان، ۷۳۷ قمری - ۸۳۲ قمری | ||||
پایتخت | شیراز | |||
دین | شیعه | |||
ساختار سیاسی | پادشاهی | |||
امیر | امیر مبارزالدین محمد | |||
شاه شجاع | ||||
قطب الدین شاه محمود | ||||
نصرت الدین شاه یحیی | ||||
تاریخچه | ||||
- تأسیس | ۷۳۷/۱۳۳۵ | |||
- انقراض | ۸۳۲/۱۳۹۳ |
آل مظفر سلسلهای بود که در قرن هشتم هجری بیشتر بر جنوب ایران و گاه بر تمام ایران بزرگ بجز خراسان حکومت میکرد.
سرسلسله این دودمان امیر مبارزالدّین محمد بود. اجداد او از اهالی دهستان باستانی نشتیفان از توابع شهرستان خواف بودند. پدر او که نام داشت نزد پادشاهان مغول به مراتب بالایی رسید. پس از مرگ پدر، امیر مبارزالدین محمد مورد توجه سلطان ابوسعید قرار گرفت و منصب پدر را به انضمام فرمانروایی یزد یافت.
پس از ابوسعید که مغولها ضعیف شدند، امیر مبارزالدین به فکر استقلال و جهانگشایی افتاد. او در سال ۷۴۱ کرمان و در ۷۵۴ شیراز را به متصرفات خود افزود و شیخ ابواسحاق اینجو فرمانروای شیراز را که سرداری لایق و دانشمند بود به قتل رسانید. حافظ در یکی از غزلهای مشهورش به سوگ ابو اسحاق میپردازد. [۲]
مبارزالدین به دلیل تندرویهایی که میکرد سرانجام به دست پسرانش شاه شجاع و و خواهرزاده و دامادش اسیر و کور گردید و سپس در سال ۷۶۵ از دنیا رفت. پس از او فرزندش شاه شجاع به پادشاهی رسید و مشهور است که وی استبداد پدرش را از میان برداشت.
از دیگر پادشاهان این دودمان و شاه منصور بودند. شاه منصور در جریان حمله تیمور لنگ به شیراز کشته شد و باقی خاندان آل مظفر نیز در قمشه به دست تیمور قتلعام شدند.
فرمانرواها
فرمانروا | سال فرمانروایی |
امیر مبارزالدّین محمد | (۷۱۸-۷۵۹) |
جلال الدین شاه شجاع | (۷۵۹-۷۸۶) |
قطب الدین شاه محمود | (۷۵۹-۷۷۶) |
نصرت الدین شاه یحیی | (۷۶۴-۷۹۵) |
سلطان زینالعابدین | (۷۸۶-۷۸۹) |
عمادالدین اخمد | (۷۸۶-۷۹۵) |
شاه منصور | (۷۹۰-۷۹۵) |